Hayatım boyunca hep bir şeyler istedim başkalarından. Hep farklı cevaplar aldım. Bazen cevabı beğenmedim. Israr ettim. Bazen cevap yüzünden havalara uçtum. Bazen de yere düştüm. Hiçbir cevap beni “N’aparsan yap” kadar mutlu etmedi. “N’aparsan yap” cevabı “Sen bilirsin” gibi değildi. İçerisinde biraz sinir, biraz sahiplenme, biraz isyan barındırıyordu. Hatta ben bu cevaptan sevgiyi bile alabiliyordum. “Bugün arkadaşlarımda kalabilir miyim?” “N’aparsan yap” Eğer bu sorunu cevabı “Evet” olsaydı belki içim o kadar rahat olmazdı. Belki arkamda birinin olduğunu hissedemezdim. “Evet” yerine çoğu zaman “Hayır” denmesini bile tercih edebilirdim. İşte bu yüzden hep sevmiştim ben “N’aparsan yap” cevabını. Şimdi de öyle yapıyorum “N’aparsam yapıyorum” Yani hep senin dediğin gibi Baba “N’aparsam yapıyorum” ama bu sefer arkamda birinin olmadığını bildiğim hâlde yapıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder